Procedura lokalizacyjna barierą rozwoju morskiej energetyki wiatrowej na przykładzie polskich i chińskich rozwiązań prawnych

Abstrakt

Morska energetyka wiatrowa umożliwia realizację dwóch najważniejszych celów państwa — zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego oraz ograniczenia negatywnego oddziaływania sektora paliwowo-energetycznego na środowisko. Pozyskiwanie energii z morskich farm wiatrowych jest konsekwencją obowiązku osiągania celów klimatycznych podlegających globalnemu konsensusowi. Jednocześnie nadal istnieje wiele negatywnych czynników spowalniających jej rozwój. Brak kompleksowej regulacji prawnej w tym zakresie lub zbyt złożone procedury lokalizacyjne to problemy prawne, bez których rozwiązania te inwestycje nie będą możliwe. Celem artykułu jest porównanie chińskich i polskich rozwiązań prawnych w zakresie procedury lokalizacyjnej morskich farm wiatrowych ze wskazaniem głównych barier oraz postulatów zmian, uznanych za niezbędne, by zrealizować światowy cel neutralności klimatycznej.