Pokrzywdzony będący osobą najbliższą dla oskarżonego na tle regulacji art. 177 k.k.

Abstrakt

Przedmiotem rozważań zawartych w niniejszym artykule jest pojęcie „osoby najbliższej”, o którym mowa w art. 115 § 11 k.k.1 W opracowaniu przedstawiono prezentowane w orzecznictwie i piśmiennictwie prawniczym sposoby rozumienia tego terminu oraz poddano je ocenie, wskazując na mankamenty i zalety poszczególnych ujęć. Powyższa analiza nie jest przy tym oderwana od praktycznych aspektów. Dokonuje się jej na tle czynu zabronionego z art. 177 § 1 k.k. Jeżeli bowiem pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa dla oskarżonego, ściganie tego przestępstwa następuje na jej wniosek. Od prawidłowego ustalenia, czy pokrzywdzonemu można przypisać przymiot osoby najbliższej, uzależniona jest tym samym możliwość pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej za popełniony czyn. Ze ściganiem czynu z art. 177 § 1 k.k. na wniosek pokrzywdzonego będącego osobą najbliższą wiążą się również pewne implikacje w aspekcie procesowym związane między innymi z określeniem miarodajnego momentu dla wymogu uzyskania wniosku o ściganie czy wpływem postępowania karnego na postępowanie w sprawach o wykroczenia.