Dialogiczność w dyskursie naukowym. Analiza form wprowadzania mowy przytaczanej

Abstrakt

Przedmiotem artykułu jest dyskurs naukowy, który wraz z dyskursem dydaktyczno-naukowym składa się na styl komunikacji akademickiej. Punktem wyjścia do analizy była jedna z dystynkcji stylu naukowego, a mianowicie dialogiczność przejawiająca się poprzez obecność licznych cytatów i przypisów. Materiał badawczy stanowiła monografia wieloautorska Badanie komunikacji/Projektowanie komunikacji vol. 3 pod redakcją Michała Grecha, Karoliny Lachowskiej, Kamila Olendra i Annette Siemes. Ukazała się ona w 2020 roku w ramach serii wydawniczej „Communication design”, jako rezultat interdyscyplinarnej konferencji naukowej Communication design: badanie i projektowanie komunikacji 9. Monografia składa się ze wstępu oraz 15 artykułów odwołujących się do czterech wybranych obszarów: (sub)kultur, wizerunków i konstruktów, dyskursu i komunikacji oraz praktyki projektowania. Celem badania było zidentyfikowanie, w jaki sposób autorzy tekstów akademickich — studenci, doktoranci, pracownicy naukowi i badawczo-naukowi — operują mową przytaczaną w ramach swojego dyskursu, a więc w publikacjach o charakterze naukowym.