Prezentowany tekst to kontynuacja rozważań autora poczynionych w artykule, który ukazał się w 35 tomie czasopisma. Analizuje on wyselekcjonowane bieżące problemy związane z funkcjonowaniem Krajowego Ośrodka Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym w Gostyninie, który powstał w 2014 roku. Punktem odniesienia dla rozważań autora stał się wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie K 6/14. Z perspektywy ponad siedmiu lat stosowania ustawy z 22 listopada 2013 r. oraz w odniesieniu do argumentacji Trybunału, autor rozpatruje kwestie związane z wymogiem dystansu izolacji postpenalnej od kary kryminalnej, a także z pozycją i rolą sędziów oraz biegłych w procesie stosowania tej ustawy. Odwołuje się również do strajku głodowego pacjentów tego ośrodka, który stał się wyrazem niezgody na liczne nierozwiązane problemy. Oba artykuły prowadzą do dwóch podstawowych wniosków. Po pierwsze, dowodzą, że wdrożona regulacja jest wyjątkowo nieefektywna. Po drugie, wskazują, że pozostaje ona sprzeczna ze standardami ochrony wolności i praw człowieka.