Staro sunce iliti „senilia pekiciana”

Abstrakt

The old sun, or senilia pekiciana

This paper deals with the motif of aging in the works of the Yugoslav writer Borislav Pekić 1930–1992. Pekić dedicated both an essay 1987 and the drama Five O’ Clock Tea to the theme of aging, – in both works aging is shown in a very negative light, and old people are seen in an antagonistic position towards young people. The motif of aging, however, in Pekić’s work has other connotations such as creativity “Megalos Mastoras”, uncertainty and the natural inevitability of the passage from one phase of life to another 1999, eternity The Golden Fleece, and wisdom Atlantis.

Stare słońce albo Pekiciowskie senilia

Proponowany tekst dotyczy motywu starości w twórczości jugosłowiańskiego pisarza Borislava Pekića 1930–1992. Zarówno w zbiorze Pisma iz tuđine, jak i dramacie Five O’ Clock Tea pisarz poświęcił tej tematyce wiele miejsca. W utworach tych starzenie się ma konotację wyraźnie negatywną, gdyż osoby sędziwe przedstawione zostały tu w sposób antagonistyczny w stosunku do osób młodych. Motyw starości w twórczości Pekicia ma jednak także inne konotacje, takie jak kreatywność „Megalos Mastoras”, niepewność i naturalną nieuniknioność przechodzenia od jednej fazy życia do drugiej 1999, wieczność Złote runo, jak również mądrość Atlantyda.