Teksty zawarte w niniejszym tomie poświęcono rozważaniom nad traumą we współczesnej historii państw Europy Środkowej, Wschodniej i Południowo-Wschodniej oraz interakcji między historycznym i doświadczanym palimpsestem zaburzeń kulturowych. Posługując się interdyscyplinarnymi i transdyscyplinarnymi metodologiami, czerpiąc z badań nad traumą, (post)pamięcią, okresem przejściowym, postkomunizmem, jak również postkolonializmem, autorzy zbadali traumę, wykorzystując perspektywę historyczną — podejmując takie kwestie, jak Ukraińska Powstańcza Armia z perspektywy polskiej i ukraińskiej, masowe repatriacje powojenne czy przesiedlenia i wydalenia lokalnej ludności z odmiennych grup etnicznych w imieniu jednolitego państwa, kulturową — odszyfrowując języki i dyskursy traumy w teatrze, kinie, sztuce i nowych mediach, oraz literaturoznawczą — skupiając się na geopolityce traumy, narracjach pamięci i postpamięci, widmowych powrotach przeszłości w międzypokoleniowym przekazie, często podejmując tematy w przestrzeni polityczno-społecznej okresu reżimu komunistycznego zabronione/zmanipulowane.