Zasięg debat poświęconych antropocenowi — postulowanej nowej epoce w dziejach Ziemi — świadczy o tym, że nie jest on wyłącznie „faktem” naukowym przyciągającym uwagę przyrodoznawców, lecz także fenomenem kulturowym budzącym rozmaite kontrowersje, wywołującym zbiorowe emocje i afekty, poruszającym wyobraźnię humanistów i artystów. Nadając prezentowanemu tomowi „Prac Kulturoznawczych” tytuł Klimat kultury, pragniemy zwrócić uwagę na wzajemne i rzadko dostrzegane relacje zachodzące między klimatem a kulturą. Mając na uwadze dokonujące się współcześnie pod hasłem posthumanistyki rekonfiguracje pojęć natury i kultury, jak również popularność, jaką cieszą się ujęcia sieciowe i relacyjne, chodzi nam nie tyle o proste „warunkowanie” kultury przez klimat, ile o obustronne wpływy oraz wzajemne przeplatanie się tego, co naturalne i kulturowe.