I. Sposób cytowania według APA Style — zasady ogólne

1. W APA Style nie stosuje się dolnych przypisów bibliograficznych odsyłających do wykorzystanej literatury przedmiotu. Przypisy dolne można stosować wyłącznie w celu wprowadzenia do tekstu dodatkowych objaśnień o charakterze informacyjnym, rzeczowym lub słownikowym, w tym wskazania dodatkowej literatury przedmiotu oraz wykorzystanych źródeł.
2. Odnośniki bibliograficzne do wykorzystanej literatury przedmiotu należy umieszczać w tekście głównym. Na końcu tekstu należy umieścić bibliografię załącznikową uszeregowaną w układzie alfabetycznym, zawierającą opisy wykorzystanych w tekście publikacji (zob. Wzór opisu w bibliografii załącznikowej).
3. Odnośniki umieszcza się w nawiasie okrągłym, wpisując nazwisko autora oraz rok ukazania się publikacji, np. (Głowacka, 2015). W przypadku odwoływania się do konkretnego fragmentu tekstu lub cytowania w nawiasie należy również umieścić numery stron, np. (Głowacka, 2015, s. 25). Nazwisko, rok publikacji oraz numery stron należy rozdzielić przecinkami.
4. W przypadku odwoływania się do kilku pozycji bibliograficznych należy umieścić odniesienia w jednym nawiasie, oddzielając poszczególne cytowania średnikami. Pozycje w nawiasie powinny być uszeregowane w porządku alfabetycznym, np. (Choptiany, 2014; Korczyńska-Derkacz, 2010).
5. W przypadku cytowania więcej niż jednej publikacji tego samego autora po nazwisku należy podawać rok publikacji, np. (Migoń, 1984, 2004). Jeżeli dwie lub więcej publikacji jednego autora zostało wydanych w tym samym roku, do daty należy dodać litery alfabetu, zgodnie z ich zapisem w bibliografii załącznikowej, w której prace jednego autora wydane w tym samym roku szeregujemy zgodnie z kolejnością alfabetyczną tytułów.
6. Jeżeli w tekście publikacji wymieniamy nazwisko autora, w nawiasie podajemy jedynie rok publikacji (oraz ewentualnie strony), np. Głowacka (2015) stwierdziła…
7. Jeżeli publikacja ma dwóch autorów, za każdym razem należy podawać nazwiska obydwu, rozdzielając je przecinkiem, np. (Bieńkowska, Chamerska, 1987).
8. Jeżeli publikacja ma od trzech do pięciu autorów, w przypadku pierwszego cytowania w tekście należy podawać nazwiska wszystkich autorów, rozdzielając je przecinkami, np. (Biernacka--Licznar, Jamróz-Stolarska, Paprocka, 2018). W kolejnych cytowaniach przypis jest skracany do nazwiska pierwszego autora i skrótu „i in.”, np. (Biernacka-Licznar i in., 2018).
9. Jeżeli publikacja ma sześciu lub więcej autorów, w przypadku pierwszego cytowania i kolejnych przypis jest skracany do nazwiska pierwszego autora i skrótu „i in.”. W bibliografii załącznikowej należy wymienić nazwiska wszystkich autorów, w kolejności, w której występują w cytowanej pracy.
10. Jeśli w pracy cytuje się publikacje różnych autorów noszących to samo nazwisko, należy w nawiasie wpisać inicjał imienia, nawet w przypadku różnych dat publikacji.
11. W przypadku publikacji anonimowych w odnośniku umieszcza się kilka pierwszych słów tytułu oraz rok publikacji.
12. Nazwy baz danych i katalogów online podajemy bezpośrednio w tekście i nie włączamy do bibliografii (w uzasadnionych przypadkach można je umieścić w spisie pn. Źródła).

II. Wzór opisu w bibliografii załącznikowej — przykłady

• Podawane w bibliografii skróty powinny być stosowane w języku publikacji, która jest cytowana, np. red., ed., dir., W, In., Dans.
• Opis publikacji opracowanej alfabetem niełacińskim należy podać w transliteracji zgodnej z aktualną normą ISO.
• W opisie dokumentów z domeny internetowej należy podać identyfikator DOI, a w przypadku jego braku — adres URL.

Książki (autorskie i pod redakcją)

Głowacka, E. (2015). Kultura oceny w bibliotekach. Obszary, modele i metody badań jakości zasobów oraz usług biblioteczno-informacyjnych. Toruń: Wydawnictwo UMK.

Repucho, E., Bierkowski, T. (2018). Typografia dla humanistów. O złożonych problemach projektowania edycji naukowych. Warszawa: Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich.

Zybert, E. B., Grabowska, D., (Red.). (2008). Książka, biblioteka, informacja w kręgu kultury i edukacji. Warszawa: Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich.

Rozdziały w pracach zbiorowych

Korczyńska-Derkacz, M. (2010). Książki szkodliwe politycznie, czyli akcja „oczyszczania” księgozbiorów bibliotek szkolnych, pedagogicznych i publicznych w latach 1947–1956. W: D. Degen, J. Gzella (Red.), Niewygodne dla władzy. Ograniczanie wolności słowa na ziemiach polskich w XIX i XX wieku (ss. 333–356). Toruń: Wydawnictwo UMK.

Debray, R. (1996). The book as symbolic object. In: G. Nunberg (Ed.), The Future of the Book (pp. 139–152). Berkeley, Los Angeles: University of California Press.

Perrot, J. (1998). L’édition pour la jeunesse de l’écrit aux écrans. Dans: P. Fouché (Dir.), Histoire de l’édition française, Vol. 4, L’Edition française depuis 1945 (pp. 227–249). Paris: Cercle de la Librairie.

Artykuły w czasopismach

Choptiany, M. (2014). „Orator futurus”. Fabiana Birkowskiego lektura Ciceronianusa Pierre’a de la Ramée. Roczniki Biblioteczne, 58, 3–26.

Rane-Szostak, D., Herth, K. A. (1995). Pleasure reading, other activities, and loneliness in later life. Journal of Adolescent & Adult Literacy, 30(2), 100–108.

Sordylowa, B., (1989). Wzajemne relacje pomiędzy dyscyplinami: informacja naukowa, bibliologia, bibliotekoznawstwo. Przegląd Biblioteczny, 57(4), 309–315.

Dokumenty elektroniczne o dostępie lokalnym

Senatorski, P. (Red.). (1996). Encyklopedia multimedialna PWN [CD-ROM], edycja 1996, wersja 1.01. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kopaliński, W. (1998). Słownik wyrazów obcych i obcojęzycznych [CD-ROM], Wersja 1.3. Warszawa: PRO-media CD.

Dokumenty z domeny internetowej — książki i artykuły

Żółkiewska, S. (2016). Appetyt na applikacje. Praktyczny przewodnik. Warszawa: Fundacja Orange. https://e.org.pl/appetyt-na-applikacje/.

Jemielniak, D. (2020). Thick Big Data: Doing Digital Social Sciences. Oxford: Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/oso/9780198839705.001.0001.

Nahotko, M. (2015). Czytanie z perspektywy teorii gatunków tekstu, Biuletyn EBIB, (159). http://ebibojs.pl/index.php/ebib/article/view/263.

Matysek, A., Tomaszczyk, J. (2020). Digital Wisdom in Research Work. Zagadnienia Infor-macji Naukowej, 58(2), 98–113. https://doi.org/10.36702/zin.705.

Tahkokallio, J. (2019). Counting Scribes: Quantifying the Secularization of Medieval Book Production. Book History, 22, 1–42. https://doi.org/10.1353/bh.2019.0000.

Dokumenty z domeny internetowej — notatki na blogach, portalach, w mediach społecznościowych, na stronach internetowych itp.

Kulczycki, E. (2015). Ranking czasopism, redakcje, które odegrały kluczową rolę w kate-goryzacji jednostek, Warsztat Badacza. http://ekulczycki.pl/warsztat_badacza/ranking-czasopism--redakcje-ktore-odegraly-kluczowa-role-w-kategoryzacji-jednostek/.

Zieliński, M. (2013, 29 grudnia). Digitalizacja a cyfryzacja, Archiwistyka. http://www. archiwistyka.pl/artykuly/artykuly_i_felietony/528.

Brantley, P. (2015). E-books: Product or Service? Digital Spotlight 2015, Publishers Weekly. https://www.publishersweekly.com/pw/by-topic/international/london-book-fair/article/66115-e--books-product-or-service-digital-spotlight-2015.html.

Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich. (2020, 23 września). Język migowy umożliwia lu-dziom wyrażanie siebie, porozumiewanie się z innymi osobami oraz uczestniczenie we wszystkich aspektach życia ekonomicznego, społecznego, kulturalnego. Facebook. https://www.facebook.com/StowarzyszenieBibliotekarzyPolskich/posts/10157453229717681.