W artykule omówiono formalno-gramatyczne, semantyczne i funkcjonalno-komunikatyw-ne cechy wołacza wraz z określeniem kierunków oraz tendencji siły i ograniczeń wolicjonalnych zawołań formalno-gramatycznych, ustaleniem stosunku naukowej i systemowej realizacji woła-cza, statusu wewnętrznej opozycji wołacza względem innych form przypadków. Charakterystyka pierwotnej funkcji semantyczno-syntaktycznej adresata, to jest potencjalnego adresata działania wołacza względem wtórnego — zneutralizowanego odbiorcy i identyfikatora, potwierdza jego przynależność do rdzenia apelatywnego i wolicjonalnego pola funkcjonalno-komunikatywnego. Zwężenie i/lub ekspansja poszczególnych form fleksyjnych wołacza odzwierciedla główne ten-dencje ewolucji systemu gramatycznego języka ukraińskiego.
