Коллективная versus автобиографическая память в книге Дмитрия Бавильского „Музей воды. Венецианский дневник эпохи Твиттера”

Abstrakt

W artykule podjęto badania korelacji pamięci zbiorowej i autobiograficznej na przykładzie książki Dmitrija Bawilskiego Muzeum wody. Pamiętnik wenecki ery Twittera. W procesie tworzenia tekstu autor dziennika nie tylko dołącza fakty do pamięci zbiorowej uchwyconej w symbolicznej przestrzeni miasta, lecz także buduje pamięć autobiograficzną, która odpowiada aksjologicznym intencjom pisarza. Opierając się na teorii „pamięci miejsc” oraz narratologii, a także na inwariantach supertekstu weneckiego, autorka artykułu pokazuje, w jaki sposób symboliczna przestrzeń miasta determinuje strukturę narracyjną tekstu, jak kolektywne reprezentacje miasta określają formy zapisu, przechowywania, reprodukcji i tekstowego tworzenia informacji o podróży, a dziennik podróży Bawilskiego staje się eksperymentem z kategorią czasu i pamięcią autobiograficzną.