Literatury Słowiańszczyzny zachodniej
Artykuł dotyczy noweli Neuilly, prawie nieznanego utworu napisanego przez znanego czeskiego pisarza Josefa Škvoreckiego w 1974 roku. W Neuilly autor porzucił typowy dla siebie sposób konstruowania dzieła, łącznie z drobiazgowym sposobem prowadzenia narracji, i zaproponował czytelnikowi wgląd do własnego wnętrza, dotkniętego piętnem osobistego kryzysu egzystencjalnego spowodowanego wygnaniem i utratą ojczyzny. W artykule autor zajmuje się okolicznościami powstania noweli i wskazuje zasadnicze punkty o charakterze traumatycznym w biografii Škvoreckiego, które zostały opracowane w utworze. Na przykładzie jednego z nich, negatywnego przyjęcia powieści Cud (Mirákl, 1972) przez czeskie środowisko dysydenckie, autor artykułu porównuje odmienność kolektywnej pamięci zwolenników reform politycznych w epoce Aleksandra Dubčeka i indywidualnej pamięci sceptycznie ustosunkowanego do nich pisarza, który w wyniku tych samych wydarzeń musiał opuścić ojczyznę.