„В уровень с годами”: к проблеме геронтологической рефлексии позднего Вяземского

Abstrakt

„At the level of the years” to the problem of old Vyazemskyʼs gerontology reflection

I.E. Prokhorova’s article analyzes “poetry of the old age”, created by Petr Vyazemsky in the last two decades of his life 1860–1870’s. It is distinguished by intensive philosophical and psychological reflection on the problems of “extended” life, death and immortality, tragical awareness of the transformation of oldster`s identity as well as unique degree of poetic expression candor. Particular attention is paid to Vyazemsky’s lyrical cycle “Gloom with glimpses” 1876? and poems “Old age” 1862 and “Our life at senile age — a worn-out robe ...” 1874–1877. In them poet succeeded to manifest his perception of “last age” ambivalence as fully, clearly and brightly as possible and to raise the questions about the values of “perfect” cheerful oldness and the conditions to achieve it at the same time.

„Stosownie do wieku”: ze studiów nad refleksją gerontologiczną późnego Wiaziemskiego

W artykule poddano analizie „poezję starości” Piotra Wiaziemskiego, która powstała w dwóch ostatnich dziesięcioleciach jego życia lata 1860–1870. Wyróżnia się ona filozoficzno-psychologiczną refleksją nad problemami „przedłużonego” życia, śmierci i nieśmiertelności, wyraża tragiczną świadomość transformacji osobowości człowieka w podeszłym wieku, cechuje się szczerością wypowiedzi. Szczególną uwagę poświęcono cyklowi lirycznemu Wiaziemskiego Chandra z przebłyskami Хандра с проблесками, 1876?, wierszom Starość Старость, 1862 i Życie nasze w starości — niczym znoszony szlafrok… Жизнь наша в старости — изношенный халат..., 1874–1877. Poeta najpełniej wyraził w nich pogląd na ambiwalentność „ostatniego wieku”, ocenił wartość godnej starości i zastanowił się, jak ją osiągnąć.