Образы стариков в прозе Александра Куприна: функции и поэтика

Abstrakt

The images of old people in Alexander Kuprin’s prose: Functions and poetics

The paper deals with the conception and depiction of the positive image of senility in A. Kuprin’s prose works of 1890–1910 and of 1930s. The following functional features of the images of old people are analyzed: 1 the meaning of being old old people as perceived by the young and the old; 2 the role in the storyline: loneliness and the attempts to overcome it, assistance providing help / wise advice; philosophical thinking in an existential situation death, emigration from Russia; as well as the devices of depicting senility kinship / non-kinship, application of the scheme “an old man + achild + apet dog / cat”. It is concluded that the images of the old comply with the established Russian ideals: “diffuse communication” K. Kasyanova, love for the Motherland, and due to this the ontological plane is revealed in these works.

Obrazy starców w prozie Aleksandra Kuprina: sposób przedstawienia i funkcje

Artykuł ukazuje sposób przedstawienia pozytywnego obrazu starości w prozie Aleksandra Kuprina i rozważa jego znaczenie utwory z lat 1890–1910. Obrazy starców poddano analizie uwzględniającej semantyczne nacechowanie starości podejście do starości przez ludzi młodych i starych; udział postaci w fabule: samotność i próby jej przezwyciężenia, okazywanie pomocy od spraw codziennych do „mądrej rady”; filozoficzne rozważania o sytuacji egzystencjalnej śmierć, emigracja; sposoby prezentacji starości stosunki rodzinne i pozarodzinne, wykorzystanie schematu starzec + dziecko + zwierzę: pies lub kot. We wnioskach podkreślono, że obrazy starców w prozie Kuprina łączą się z modelem stałych wartości wyznawanych przez Rosjan. Dzięki wprowadzeniu do utworów postaci ludzi starych, problematyka wzbogacona zostaje o sens ontologiczny.