Tom 21

Opublikowane: 18-02-2013

Niniejszy tom zawiera 11 oryginalnych prac językoznawczych niderlandystów polskich i zagranicznych. Dieter Stellmacher (Getynga) przedstawia, w jaki sposób Europejska karta języków regionalnych lub mniejszościowych została przyjęta w Niemczech i w Holandii. Siegfried Theissen (Leodium) analizuje — w oparciu o badania komputerowe — liczbę mnogą rzeczowników niderlandzkich pochodzenia łacińskiego, greckiego i włoskiego. Jacek Karpiński (Wrocław) bada atrybuty dopełniaczowe rzeczowników niderlandzkich. Zuzanna Czerwonka (Wrocław) prezentuje trudności, na jakie napotykają Polacy oraz Niemcy, którzy uczą się języka niderlandzkiego. Muriel Waterlot (Lublin) zajmuje się wpływem, jaki różnice kulturowe wywierają na wyrażanie uprzejmości we flamandzkiej, holenderskiej i polskiej korespondencji e-mailowej. Ewa Majewska (Warszawa) poddaje analizie imiona, które w XIX wieku nadawano przy chrzcie dzieciom w Amsterdamie oraz w Lowanium. Jan Noordegraaf (Amsterdam) ocenia koncepcje i dzieła gramatyka holenderskiego Meinarda Tydemana (1741–1825). Małgorzata Szczypińska (Wrocław) zajmuje się formami adresatywnymi stosowanymi w języku niderlandzkim XVIII wieku. Stanisław Prędota (Wrocław) rozpatruje język niderlandzki w rozmówkach dziesięciojęzycznych Antoniego Mrakitscha wydanych w 1837 roku na Węgrzech. C. Jac Conradie (Johannesburg) charakteryzuje oryginalny rękopiśmienny słownik afrikaans-niderlandzki sporządzony przez A.A.F. Teurlinckxa. Bas Lohmann (Moskwa) porównuje znaczenie, jakie folklor ma dla kultury rosyjskiej oraz niderlandzkiej.