W artykule podjęto próbę interpretacji intymnej liryki miłosnej Tarasa Szewczenki w kontekście psychologiczno-symbolicznej biografii poety. Okazuje się, że kreowanie obrazów ukochanych kobiet w poezji Szewczenki jest uwarunkowane archetypiczną postacią Wielkiej Matki, która utrzymuje równowagę wartości duchowych w zakresie sacrum/profanum. Powoduje to konsekwentne przeciwstawianie się bohaterek lirycznych: tych idealnych — tym demonicznym.