Память как окультуривание чувства в любовных элегиях Александра Сумарокова

Abstrakt

W artykule analizie poddano miłosne elegie Aleksandra Sumarokowa w odniesieniu do motywu „pamięci serca” w rosyjskiej literaturze XVIII wieku. Celem pracy było porównanie rosyjskiego przekładu autorstwa Aleksadra Hrapovickogo Miłosnego leksykonu francuskiego pisarza Jean-François Dreux du Radier z elegiami Sumarokowa. Autorka wskazuje, że utwór ten, przykład lekkiej rozrywki we Francji, w Rosji stał się lekturą dydaktyczną dla młodego pokolenia, poruszającą kwestie życia społecznego oraz pamięci i uczuć. Tłumaczenie dzieła Dreux du Radier stało się dla Sumarokowa natchnieniem, a jego elegie miłosne można nazwać niejako kontynuacją francuskiego utworu. Owa ciągłość wyraża się — zdaniem autorki — w doborze słów związanych z tematem pamięci, takich jak: wieczność, lata, godziny, minuty. Zwłaszcza te ostatnie podkreślają według Sumarokowa wartość ludzkiego życia, zarówno silnych uczuć, jak i pamięci o nich, kiedy z czasem następuje uspokojenie ludzkich namiętności. To pozwala mówić o procesie przekształcania się pod wpływem pamięci uczuć przedstawianych w elegiach miłosnych.