Выражение эмоции в структуре лирического повествования литовской и русской прозы деревенской тематики

Abstract

Narration in the Lithuanian and Russian Pastorial prose

The stylistic trend of lyrical narration in the Lithuanian fiction was formed in the early 20th century, whereas in the Russian fiction it holds a deep-rooted tradition and relates to the origination of the ancient Russian literature.
In the second half of the 20th century, literary narration was spread in short stories and novellas on pastoral topics. In fiction pieces by Juozas Aputis, Romualdas Granauskas and the Russian authors of pastoral prose like Vasily Belov, Valentin Rasputin, etc., the crisis of morality, the drama of neglected human values experienced by village people are displayed. All this predetermines the creation of exceptional lyricism of narration, emotionality being expressed through encoded titles of fiction pieces, names of characters, mottos as well as dedications to a reader focused on evoking one’s personal, cultural and historical memory.



Wyrażenie emocji w strukturze narracji lirycznej w litewskiej i rosyjskiej prozie o tematyce wiejskiej

Stylistyka nowego trendu, jakim była narracja liryczna w literaturze litewskiej, ukształtowała się dopiero na początku XX wieku, podczas gdy w literaturze rosyjskiej nurt ten ma długą tradycję i sięga do okresu literatury staroruskiej.
W drugiej połowie XX wieku narracja liryczna była szeroko rozpowszechniona w opowiadaniach i opowieściach o tematyce wiejskiej. W dziełach litewskich pisarzy Juozasa Aputisa, Romualdasa Granauskasa oraz rosyjskich twórców prozy wiejskiej Wasilija Biełowa, Walentina Rasputina i innych przedstawiony jest kryzys moralny doświadczany przez mieszkańców wsi. Tematyka związana z osobistym ludzkim dramatem wpływa na stworzenie szczególnego liryzmu opowiadania, emocjonalności, która przejawia się w nadawaniu znaczących tytułów utworów, imion postaci, mott i dedykacji, które współtworzą osobistą, kulturową i historyczną pamięć.