Najnowszy numer „Prac Kulturoznawczych” poświęcony jest problematyce przewodników i ich funkcjonowaniu w kulturze. Z jednej strony przewodniki prezentowane są w nim jako kulturowe fenomeny o różnej genezie i postaci. Wskazuje się na ich historyczną zmienność, której przyczyn poszukiwać można w przemianach, jakim podlegają nasze obrazy świata, modele wykształcenia i techniki komunikacji. Także kultura rozumiana bywa jako przewodnik i stanowi to jeden z interesujących sposobów jej opisu. Zróżnicowana perspektywa widzenia i kultury, i przewodników otwiera się na nowe pytania. Czy rola, jaką dziś odgrywają przewodniki w naszym życiu, jest przejawem instytucjonalizacji i kontynuacją modernistycznego modelu poznania? Stoi za nimi nowa wizja świata poddanego naszej kontroli czy poczucie niepewności? Czy rozwijający się nurt przewodników alternatywnych wskazuje na tendencję do zastąpienia skonwencjonalizowanych i skomercjalizowanych poradników bądź informatorów, czy może wpisuje się we współczesne poszukiwania takich form doświadczania rzeczywistości, które mieszczą się między poznawaniem a praktykowaniem?